جان آدمي نظير يك تُنگ خالي نيست كه هر چه بريزيد بپذيرد.اگر در اين تنگ خالي عسل بريزيدجادارد و مي‌پذيرد ، سمّ بريزيد هم جا دارد،شما اگر يك ذرّه سمّ يا غذاي مسموم به یک كودك بدهيد بالا مي‌آورد ، براي اينكه اين دستگاه گوارش مثل تُنگ خالي نيست كه هر چه به او بدهيد بپذيرد. اين حرفي براي گفتن دارد مي‌گويد من چيزي را قبول مي‌كنم كه با طبيعتِ من سازگار باشد.
اگر خداي ناكرده يك روحاني و یا هر بیان کننده معارف، ظاهرش با باطنش دو گونه باشد،و برای دنيای خود بخواهد تبليغ كند وخودش را نشان بدهد ، مردم بالا مي‌آورند ، بالا مي‌آورند يعني حرف كسي را گوش نمي‌‌دهند،باید طوری حرف بزنيم كه با فطرت هماهنگ باشد و اين جان كندن مي‌خواهد،جان كندن نه تنها در عالم شدن است آن قدر انسان بايد طيّب و طاهر باشد كه فقط عطر بريزد تا جامعه بپذيرد.
از بیانات آیت الله جوادی آملی(حفظه الله)